Mijn naam is Eva (39) en ik weet uit eigen ervaring wat het is om door eerste generatie ouders opgevoed te worden. Mijn vader is in 1933 geboren, hij hoopt dit jaar 85 te worden. Mijn moeder is in 1942 geboren en helaas op zestig jarige leeftijd gestorven aan kanker. Zij was geschiedenis docente en heeft zich altijd ingezet om kinderen en volwassenen te onderwijzen over onder andere de Tweede Wereldoorlog. Toen ze met vervroegd pensioen ging heeft ze zich ingezet voor ouderen uit de Liberaal Joodse gemeente in Den Haag. Generatieproblematiek was door haar leven heen gevlochten, al beschouwde zij het als een gesloten boek. Ook de rest van mijn familie zweeg het overwerp liever dood.

 

Ik organiseer dit event samen met Nachshon (31) hij is derde generatie. Zijn vier grootouders hebben de holocaust overleefd, maar hij associeert zich niet zozeer als een 'derde generatieslachtoffer'. Wel is hij zich bewust van de bagage en waarden die hij als gevolg van de oorlog van zijn (groot)ouders heeft meegekregen. Holocaustonderwijs vindt hij belangrijk, maar niet om in het verleden te kunnen hangen. Richten op de toekomst, met het verleden in het achterhoofd om van te leren is.

​